Επέτειος του Πολυτεχνείου
Εδώ Πολυτεχνείο…
Εθνικόν…
Μετσόβιον…
Όλης της οικουμένης.
Ένας Νοέμβρης πού πήρε τ’ όνομα
Εδώ Πολυτεχνείο…
Κατακλυσμός πού ρέει απ’ τα βιβλία σας
φωνή πού μας επέτρεψε να ζούμε…
Νίκος Παππάς, Εθνικόν Μετσόβειον Πολυτεχνείον
Εκείνο το βράδυ, της 16 ης Νοεμβρίου 1973, η Αθήνα ανέπνεε στον ρυθμό των «Ελεύθερων Πολιορκημένων Φοιτητών», ακούγοντας τα ενθουσιώδη φοιτητικά μηνύματα του παράνομου, μα παράλληλα τόσο νόμιμου, ραδιοφωνικού σταθμού. Όταν τα ξημερώματα της 17 ης Νοεμβρίου οι ερπύστριες κατευθύνθηκαν στο Πολυτεχνείο, όλα άρχισαν να στροβιλίζονται στον ρυθμό της ωμής βίας. Το τανκ συνέτριψε τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου, μα μαζί συνέτριψε και τα σιδερένια τέρατα της Χούντας, γιατί «στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος.» (Γιώργος Σεφέρης)
Ο αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου επέτρεψε να ζούμε σήμερα σ’ έναν κόσμο ελεύθερο και δημοκρατικό, γι’ αυτό το Σχολείο μας τίμησε τη μέρα Μνήμης του Πολυτεχνείου με ιδιαίτερο σεβασμό. Στις 18 Νοεμβρίου 2024, οργανώθηκε ένας σεμνός εορτασμός τον οποίο παρακολούθησαν οι μαθητές και οι μαθήτριες μας ενδοτμηματικά, προτού αναχωρήσουν για την εκδήλωση Μνήμης και Τιμής του Πολυτεχνείου, που διοργάνωσε η ΠΣΕΜ. Πεζά και ποιητικά κείμενα, ζωντανές εικόνες από ντοκουμέντα της περιόδους εκείνης, η ανατριχιαστική φωνή των φοιτητών του Πολυτεχνείου και τραγούδια της εποχής προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης και υπερηφάνειας σε όλους μας. Το έπος του Πολυτεχνείου σίγουρα δεν μπορεί να χωρέσει σε λίγα λεπτά, μα η ποιοτική και ουσιαστική αναφορά σε αυτό μπορεί να αποτελέσει τροφή προς σκέψη για τα φερέλπιδα νιάτα μας. Η εκδήλωση μας έριξε τον σπόρο, που στον χώρο της παιδείας, θα γονιμοποιηθεί και θα γεννήσει ανθρώπους ελεύθερους και οραματιστές, που θα αγωνιστούν για τις πανανθρώπινες αξίες βροντοφωνάζοντας «Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία».
