Δευτέρα, 17 Νοεμβρίου 2025
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω».
Τάσος Λειβαδίτης, «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»
17 Νοεμβρίου 1973. Μια πληγή, που έγινε φως! Οι φωνές των νέων του Πολυτεχνείου ύψωσαν την ψυχή τους πάνω από τον φόβο και έγραψαν ιστορία με το θάρρος και το αίμα τους. Τη Δευτέρα, 17 Νοεμβρίου 2025, πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο μας ενδοτμηματική εκδήλωση Μνήμης και Τιμής του Πολυτεχνείου. Με την προβολή ιστορικών ντοκουμέντων, φωτογραφιών από την πολιορκία του Πολυτεχνείου, καθώς και ηχητικών αποσπασμάτων από τον ραδιοφωνικό σταθμό των φοιτητών, ζωντάνεψε εκείνη η νύχτα που οι νέοι, δεν φοβήθηκαν το σκοτάδι αλλά άνοιξαν τον δρόμο προς το φως. Με τα τραγούδια που κόπηκαν στη μέση, με τα πρόσωπα που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, οι μαθητές και οι μαθήτριες συνειδητοποίησαν ότι η δημοκρατία είναι χρέος, όχι δεδομένο. Είναι πράξη, όχι λέξη.
Στη συνέχεια, οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας, έλαβαν μέρος στην πορεία Μνήμης και Τιμής του Πολυτεχνείου προς την Αμερικανική Πρεσβεία, που διοργάνωσε η Παγκύπρια Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών.
Το Πολυτεχνείο μάς καλεί να ακούμε τη φωνή της ελευθερίας. Να πιστεύουμε στον άνθρωπο.
«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.» Οδυσσέας Ελύτης
Μ’ αυτά ξαναφτιάχνεις και την ελπίδα!
