Ο εφιάλτης της τουρκικής εισβολής του 1974
Είναι κάποιες ανθρώπινες μορφές, που γίνονται σύμβουλο ενός ολόκληρου λαού. Μια τέτοια μορφή είναι η Χαρίτα Μάντολες, στο πρόσωπο της οποίας καθρεφτίζεται ολόκληρος ο αγωνιζόμενος κυπριακός λαός, που ζητά την επιστροφή των αγνοουμένων στις οικογένειες τους. Η Χαρίτα Μάντολες, είναι η κόρη, η σύζυγος, η συγγενής, που με μια φωτογραφία στο χέρι εδώ και 50 χρόνια, βρίσκεται μπροστά από το συρματόπλεγμα στην πράσινη γραμμή και ρωτά για τους αγνοουμένους της. Είναι η γυναίκα, που με την αφήγησή της, προκαλεί ρίγη συγκίνησης, όπου και όποτε εξιστορεί το προσωπικό της δράμα.
«Ήμασταν κάτω από τα λεμονόδεντρα. Τρέξαμε από τα σπίτια μας να γλιτώσουμε από τις βόμβες που έριχναν τα αεροπλάνα και από τον στρατό, που βγήκε από τη θάλασσα...». Έτσι άρχισε την αφήγησή της στις 10 Δεκεμβρίου 2024, όταν απευθύνθηκε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας των τμημάτων Α41, Β21, Β32, Β33, Γ11, Γ51. Κάθε λεπτό που ακολούθησε ήταν μια μυσταγωγία, όπου οι παρευρισμόμενοι/ες μυήθηκαν στην προσωπική ιστορία της κυρίας Μάντολες και, παράλληλα, στην ιστορία του τόπου μας.
Το Σχολείο μας, προσκαλώντας την κυρία Χαρίτα Μάντολες, έδωσε στους μαθητές και τις μαθήτριες την ευκαιρία για βιωματική μάθηση, ενός ιστορικού γεγονότος, που η νέα γενιά οφείλει να θυμάται, για να μπορέσει να συνεχίσει τον αγώνα για ανεύρεση των αγνοουμένων του 1974.
